Ruimte in je hoofd

De reeks van moderne zingevingsavonden genaamd ZIN in 2020 gaan over ruimte. Ruimte in relaties, ruimte voor je schaduwzijde en in deze editie; ruimte in je hoofd. Esmée Jakubowski woonde deze avond bij en schreef dit verslag.

Deze editie van ZIN staat in het teken van ruimte in je hoofd, en komt in een periode waarin ik steeds meer en meer in mijn hoofd leef, als geroepen. Ik zit op de bank in de woonkamer en kijk naar mijn laptop, via de mail ontving ik een linkje voor een Zoom meeting waar ik bij “binnenkomst” Loran een minimalistisch stuk zie spelen op zijn piano. Iedereen kijkt vanuit huis rustig mee, het is een kleine groep mensen van allerlei leeftijden.

Zo’n zingevingsavond via een computer, is zo gek nog niet, ondanks dat alles zich op het scherm afspeelt en je niet echt met de groep in een ruimte bent. Toch is het op een andere manier persoonlijk; iedereen zit in zijn natuurlijke omgeving. Mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld wanneer Loran zijn stuk begint af te ronden. Jonatan, één van de oprichters van ZIN, heet ons van harte welkom en vertelt over de community van Zinnig Noord.

Het is een plek waar je terecht kunt om op allerlei manieren antwoorden te vinden op moderne levensvragen. Er worden sprekers uitgenodigd, workshops gegeven die de deelnemers kennis laten maken met zingeving op verschillende manieren. Het programma van deze avond weerspiegelt goed de boodschap van ZIN. Jonatan introduceert het thema van de avond met een metafoor. “Ons hoofd zou je een beetje zouden kunnen vergelijken met een huis; vol kastjes met gedachten, deurtjes waarachter herinneringen schuilgaan , kamers vol zorgen en plannen. We houden vanavond een grote schoonmaak, op allerlei manieren waar je straks zelf mee verder kunt.”

Genieten van dat wat je niet weet

We beginnen de avond met het verhaal van Broeder Thomas Quartier, de eerste gastspreker van de avond. Jonatan nodigde hem uit om ons te vertellen over zijn leven in het klooster en hoe hij tegen de hedendaagse drukke wereld aankijkt. Thomas neemt het woord en we luisteren naar zijn verhaal.

“In het klooster strijk je eigenlijk altijd een beetje tegen je haren in, door vrij hard te zijn voor jezelf.” vertelt Thomas enthousiast, ik moet gelijk denken aan de stoïcijnen. Door dat beetje ongemak haalt hij onwijs veel voldoening uit een structuur. “Je komt jezelf hierdoor wel tegen, maar als je daar goed mee om weet te gaan door jezelf die confrontatie ook te gunnen; Wie de getijden verwaarloost, die in het getij overspoeld.”

Thomas vertelt iets wat heel logisch klinkt, maar onwijs moeilijk lijkt te zijn in de huidige tijd. “Maak ruimte voor het niet weten, en geniet daar vooral van.” Voor iemand die van filosofie houdt klinkt dit wellicht bekend. Die tip neem ik graag aan, zelf volg ik filosofie binnen mijn opleiding en merk dat die ruimte, die je leert kennen wanneer je nadenkt over het nadenken zelf, en alle vraagtekens die hierbij ontstaan, soms een beetje overweldigend kan zijn. Ruimte in je hoofd is iets van een lange adem, eerder een marathon dan een paar korte sprintjes. We willen allemaal graag snel en vooruit, maar soms kan geduld op lange duur veel meer rust opleveren. Dat nemen we zeker mee.

In het klooster beginnen de broeders in de ochtend met zang, Thomas vertelt dat hij graag zingt, en ook onwijs fan is van Bob Dylan. Ik word vooral door zijn enthousiasme aangestoken wanneer hij trots over de poster van Dylan vertelt die hij heeft. Het is een van zijn weinige persoonlijke bezittingen, alles deelt hij met anderen en zo ook de verantwoordelijkheid voor verschillende taken in het klooster.

Als ik terugdenk aan de korte periode die ik zelf in een klooster heb doorgebracht, mis ik het bijna een beetje. Ondanks het feit dat ik zelf een druk sociaal leven heb, niet gelovig ben, en graag op avontuur uit ga, brachten die paar dagen me ontzettend veel rust maar ook plezier.

Na een relaxte pauze, gevuld door muziek van Loran, is Thabo de volgende gast die door Jonatan het online podium krijgt. Hij begint zijn verhaal.

De dialoog aangaan met jezelf

“Ik gun iedereen een fijne crisis!”. Thabo trekt ons lekker terug in de realiteit. Hij is een vrolijke, energieke man die met veel enthousiasme begint te vertellen. Terwijl ik in mijn hoofd al bijna mijn koffers had gepakt om naar een klooster te vertrekken, vertelt Thabo ons hoe belangrijk het voor hem was om juist de confrontatie met zichzelf aan te gaan in zijn eigen omgeving. “Soms kun je jezelf het beste gewoon overgeven aan alle hectiek.”

Zijn verhaal komt voort uit een persoonlijke ervaring, die begon met een boel ellende. Thabo vertelt hoe hij de dialoog aan ging met zichzelf, maar vooral om liefde toe te laten en zelf de verantwoordelijkheid hiervoor te nemen. De ochtend die daarop volgde werd hij naar eigen zeggen, opgelucht en vrolijk wakker. Ondanks dat er niets veranderd was, wist hij vrede te sluiten met zichzelf.

Zowel Thabo als Thomas gaven zich over aan hun onderbewuste. De manieren verschilden maar het luisteren had hen veel rust gebracht; maar hoe luister je daar dan naar? Manu , die ook deel uitmaakt van ZIN vertelt:. “Ik ga ‘s morgens altijd aan mijn bureau zitten, zet de ramen wagenwijd open, en voordat ik mijn dag daadwerkelijk begin, schrijf ik gewoon een paar pagina’s vol.” Het klinkt als een dagboek, maar niet een voor de gedachten na een drukke dag, maar eerder alles wat je vergeet een plek te geven omdat je aandacht ergens anders is.

“De bedoeling is dat je er niet bij nadenkt, en onafgebroken blijft schrijven.” We pakken allemaal een vel en terwijl ik bezig ben, komen de woorden vrij makkelijk. Wanneer ik teruglees wat er op mijn vel staat, zie ik dat ik allerlei jeugdherinneringen aan elkaar heb geplakt, met stukjes van nu er tussendoor. Broeder Thomas haakt daar nog even op in, “Zo ongecensureerd schrijven leert je veel over jezelf”.

Het laatste onderdeel wordt de term opruimen een stuk letterlijker. We worden uitgenodigd om op zoektocht te gaan in ons eigen huis en iets weg te doen. Een heus ontspullingsritueel. We gaan op zoek naar een voorwerp, waarvan we moeilijk afstand kunnen doen, maar dat eigenlijk wel in de weg zit. Er komt van alles voorbij; een stippeltjesjurk die nu een nieuwe draagster krijgt, een potje granenkoffie en een klein poppetje met een grappige pluk haar. Zelfs broeder Thomas besluit een aantal boeken weg te geven. Daarna speelt Loran nog een stukje op zijn piano, er worden nog wat woorden gewisseld en iedereen kijkt tevreden.

Ik ben benieuwd waar ze allemaal aan denken en waaraan niet. Zelf denk ik dat ik maar een doos ga inpakken voor de kringloop, niet gehaast en met aandacht. In alle eerlijkheid en in eigen huis het hoofd een beetje opruimen, maakt dat de muren iets minder op ons afkomen.

Over Zinnig Noord

Zinnig Noord is een open community rond zingeving. Een plek waar je zin en inspiratie vindt, waar je stil kunt staan in de storm van jouw leven en waar je nieuwe mensen en ideeën ontmoet. Samen zoeken we - te midden van alle gekte - naar wat waardevol en zinvol is, naar iets om in te geloven. Ze vertalen eeuwenoude bronnen van zingeving naar onze eigen realiteit. We maken moderne levensvragen en dagelijkse dilemma's bespreekbaar en delen onze eigen wijsheid. Dat doen we in allerlei events, workshops en cursussen. Van Zinnig Eten of de IJgensinnige Bende tot onze stiltewandelingen, en van de leergang Liefdevol Leiderschap tot een serie Filosofie van de Verwondering. Altijd wat anders, altijd zinnig.

Lees hier meer over Zinnig Noord.